Zamknęła na klucz
zmysłów żądze
Nie pozwoliła wyjść na zewnątrz
namiętności
Nie chciała żeby coś spotkało ją
złego
Zapomniała czym jest pożądanie
Przestała wierzyć w
magię miłości
Wyrzekła się ciała ponętności
Uśpiła
siebie przed miłością
Ale serce nie przestało czuć, pragnąć,
kochać
Moc miłości przezwyciężyła wszystko
Nie dało się
jej oszukać ani z serca wymazać
Cichy szum w
skroniach
Nagły półmrok w oczach
Nic nie mówią usta
W
żyłach wre krwionośny wulkan!
Puls przyśpiesza z sekundy na
sekundę!
Myśl pędzi za myślą
Uderza chwila zapomnienia
Musującym winem do głowy
W pierwszym
impulsie
Gorąca skóra parzy dotyk
W półmroku szkli się
wzrok
Nie ma już granic nieśmiałości
Liczy się to co teraz
Muzyka cicho płynie
Z akordu fortepianu
Tango w rytmie
dwojga serc
niby tak niewiele
czuły pocałunek
a zarazem mnóstwo
zapach ciała
niby tak
niewiele
feromony nęcą
a zarazem mnóstwo
rozkosz zmysłów
niby tak niewiele
kocham cię całą sobą
a zarazem
mnóstwo gdy...
tulisz mnie w ramionach
moja miłość życia
przybliżając oddech
twój
chłonę usta pijąc nienasycenie ust
słodkich jak miód
niepowtarzalnych
we wszystkie strony wiję się prężę
w
twoje ciało tuląc się
trwam w ramion łuku
w twoim wzroku
daję nurka
zatapiam miłość głęboko
bez sprzeciwu się
oddaję
jestem twoja a ty mój
bardzo blisko coraz
mocniej
kocham cię a ty mnie
z każdym dniem i z każdą
nocą
bez tajemnic i ograniczeń
bardzo gorąca na odległość
parzę
w gąszczu włosów twych
moje palce na głowie
błądzą
twoje linie papilarne głaszczą
zakamarków świat
intymności
nigdy nie zapomnę tych chwil…
z tobą
spędzonych
Bo we mnie coś
drzemie
Sama nie wiem co to jest
Bo we mnie coś drzemie
Nie
daje spokoju ani wytchnienia
Może domyślasz się Ty
Co to
jest?...
Ukryte na dnie serca
Dziwne pragnienie
Coś o
czym śnię co noc
Codziennie marzę
za czymś niezłomnie
tęsknię
Czy już wiesz?...
Zaszuflodkowana w swoim małym świecie
Pogrążona w monologu maksymy zawzięcie
Chwyciła za długopis jak po deskę ratunku
I na kartce skreśliła depeszę do Wolontariatu
W złotej klatce rupieci martwych roju
Nie ma powszechnej mowy obiegu
Złowionego po drugiej stronie parawanu
W egzystencji na krótki dystans horyzontu
Z nadzieją na wyjątek przyjaźni w potrzebie
Dopadł ją brak wrażliwości na ludzką krzywdę
Przez pazerność wrednej Ewki z ul. Chrobrego
Chcica zawładnęła wolontariuszki duszą i sercem
Obezwładniając ją wewnętrznie bezdusznością
Znieczulica zniszczyła aurę wspaniałomyślną
Nie umiała żyć bezpretensjonalnie z koleżanką
Żerując na cudzej biedzie pod pseudem- Wolontariatu
Świat staje się
banalny
Zbyt drobnym maczkiem,
książka napisana -
film
monotonny, brak hobby.
Lubowanie się w las
poszło.
Wszystko irytuje. Rock!
Zbyt hałaśliwa gędźba.
w
Pubie z szafy grającej.
Nie ta epoka, czy on nie ten
sam?
Jest wśród samych cudaków.
Jak odnaleźć się w
trendy?
Nie nadąża się za realizacją.
Nie wie co z sobą
począć...
nie dając sobie pomóc.
Nastawiony do
przyjaciela
jak wrzód na czterech literach.
Zrzędzi,
marudzi, lamentuje.
Zżera go nuda, nie chce się
nic robić -
błędne koło wciąż,
w domu wytrzymać trudno.
W gościach
nosi go często.
Nie ma do kogo
otworzyć
gęby nad wodą, pospacerować
za daleko na łonie
natury.
Głupi tylko po wsi się włóczy.
Trudno sprostać
szarej codzienności.
Wymyśliłam Cię
wyśniłam
Wierząc sercu, że istniejesz
Dobrze, że pojawiłeś
się obok
Ty i ja, blask spojrzenia
Penetruje miłość
krąży w krwiobiegu
Rytmiczne uderzenia konsolidują,
Poezją
czuć każde ckliwe słowo
Zapragnęłam Cię
Odkąd wzrok
mój
Padł na Ciebie
Lubię gładką skórę, tulić się do skroni.
Ten zapach od Ciebie, który mnie uwodzi.
Uwielbiam przyjemne ciepło dłoni,
jak bierzesz mnie w objęcia właśnie Ty.
Lubię leżeć na torsie i
słuchać
wdechów i wydechów rytmicznych.
Lubię słuchać takty
w sercu
i ziewasz szeroko i przeciągasz się,
jak kocisko, lubię jak szepczesz mi...
zajączku, chomiczku.
Całym światem Jesteś moim
Kocham siwą łatkę nad czołem,
gdy widać zroszone krople.
Kiedy Jesteś zmęczony po całym dniu.
A mnie bierze na Amory wieczorem.
Kiedy chemia w miłości,
jest od powściągliwości silniejsza.
na wyciągnięcie myśli
w przestworzach
przyjaźń się jawi
uosobieniem dobroci
los zsyła mi ciebie
w chwilach trudnych
kipisz wiarą w lepsze jutro
gdy serce cicho łka
przepełnione bezsilnością
ty jesteś obok
nierozważnie jest postradać życie
tchórzostwem bać się śmierci
trudno...
marzenia uwieńczyć zwycięstwem
schwyć szczęście mocno w garści
jak i ...
sen zamienić lepiej w prawdę
zdrowie stracić przez idiotyzm
purpurą współgrają
liście z kasztanami
korony kradną złoto
w okno
puka nostalgia
zapisuję palcem po wodzie
milkną słowa
kaligrafuję w przestworzach
pamiętnik niedokończony
w letargu prowadzę monolog
oswajając dyskretny cień
bez rozgłosu
Czas szybko płynie w chwilach bliskości
Które się nigdy nie powtórzą nie ma
Tych samych pocałunków ilekroć
Powracam myślą do chwil niespełnionych
Tak mi tęskno za tym czego nie było....
Więc trwajmy w tym jak najdłużej,
By nic się na gorsze się
nie zmieniło.
W labiryncie czasu
Czas pocięty na etapy życia
Pamięć wyryła piętno
Zamglonej przeszłości
W labiryncie czasu
Są etapy życia jak szuflady
Gdzie kryształ łzy zastygł
W kapsule tęsknej słoty
W labiryncie czasu
Na rozdrożu lśnią schody
Wspinając się po nich
Nie każdą z ról zagramy...
tą samą
W labiryncie czasu
Od wczoraj do jutra
Myśl uświadamia jak dużo
Nas omija z tych dekad
Choć świat ten sam
Nie każda rola się powtarza
Zmienia się aktor życia
A spektakl trwa bez końca
i początku....
najtrudniejsza z ról życie
Kiedy
w szturmie senności.
Morfeusz bierze w jasyr.
Bezsilna
natychmiast zapadam.
W sen letargiczny! Ty się
wtedy...
uśmiechasz się do mnie, choć innym to przeszkadza.
Bo
Ty lubisz jak chrapię.
Ja nie słyszę się, a Ciebie to
bawi.
Moje chrapanie zabiera Cię w świat melodii.
W dłonie
klaszczesz, cieszysz się jak dziecko!
A ja się męczę jak
nieboskie stworzenie!
Zamiast mnie zbudzić z tego koszmaru.
jeden łyk...
czekolady
z ust do ust
tylko z Tobą
by ugasić pragnienie
jedna kropla
kawy pokusa
z ust do ust
tylko z Tobą
by zaspokoić
dzikie żądze
kropelka po kropelce
propozycja
nie do odrzucenia...
Lekko jak puch na wietrze
Kontakt bardzo osobisty
Głaskanie aparycji miękkie
Dotyk i pieszczota umili
Serce
prosi o jeszcze
Dusza kwili ze szczęścia
Ciało czuje się spełnione
Jeden całus załatwia wszystko
Wsadzaj do kozy,
mądrości wyssane z palca.
Zamknij na skobel,
w głuchej ciszy dyrdymały.
Wsadź i nie wypuszczaj,
z lochu puste obietnice.
Już nigdy więcej nie wymięknij.
Nie nawinie żaden sacharyd,
na uszy makaronu.
Na lep wazeliniarstwa,
nie daj się omotać nikomu,
ani złapać podstępnie
złudnej aleksynie.
Pamięć przywołuje chwile
Myśl zatrzymuje je przy sobie
Tęsknota daje świadomość
Że miłość przetrwa wszystko
