świat nie jest zepsuty
czas nie stoi w miejscu
wokół zachodzą zmiany
zostaje ślad w pamięci
trwały napad gniewu
siedzi w gardle kością
człowiek żywi wstręt
do drugiego człowieka
zawiść ścina na gilotynie
ostro miłość z przyjaźnią
w sercach silniejsze zło
od dobra w niebie
do piekła iść nie musowo
ludzie sami na ziemi robią
bezrząd nie istnieje czyściec
jak się nawet popiołem głowę...
posypie
postradanie rozumu
nie takie straszne
przez głupią miłość
ten zawrót głowy
serce jak dzwon
mocno bije i wygrywa
w kochaniu akordy
bo co brak w pamięci
to ma się w nogach
myśleć o niebieskich
migdałach być daleko
zapomnieć o bożym
świecie
postradanie rozumu
nie boli a wiosna
nie byłaby wiosną
bez zakochania
więc daj się uwieść
wiośnie pozwól sobie
skraść całusa na znak
że miłość nie jest obłudą
nie zarzekaj się
kochania bo nie wiesz
kiedy Cię zaskoczy
znienacka wystarczy
jedna chwila
jedno spojrzenie
a Ty nie masz
pojęcia co się stało...
nie wyrzekaj się
miłości bo nie wiesz
co tracisz przyjdzie
taka chwila kiedy...
jej zapragniesz bardzo
nie wypieraj się
że nieprzytomnie kochasz
serce nigdy się
nie myli choć...
rozum zaprzecza
dziś zamiast być kobietą
w musujące wino się
zamienię które zaszumi
Ci w głowie mocno
upiję niesforne myśli
uwiodę sny i przechwycę w jasyr
rozkocham marzenia
rozbudzę każde westchnienie
przemebluję Ci priorytety
codzienność wystroję
w koronkę z pierzastych
chmur na lazurowym niebie
dziś właśnie rozkołyszę
w Tobie wszystkie emocje
i zagryzę w nęcący sposób
nim się spostrzeżesz...
będzie po Tobie
a w tej chacie nic się nie dzieje
chwila trwa wiecznie
diabeł mówi dobranoc
samotność jest przepaścią
na starcie nic nie zmienia
w głębokim stanie nostalgii
ciągnie do dołu w głąb
prosto w czarną otchłań
rozpaczy...
obłuda goni obłudę
aby oczy zamydlić
prawda się kryje
w niezłomnej afonii
waży się słowo
na skali przeciwwagi
blokada się włącza
myśl do głosu
nie dopuszcza
intuicja balansuje
po cienkiej linii
między ano a kantem
