Śpiąca królewna

Lekkie pociągnięcie

Ust muśnięcie

Pustej tęsknoty

Pomadką nawilżone

W głębokim wydechu

Istota prześniona

Sny nienasycone

W nocy marzeniami

Gwałtownymi emocjami

Potęguje burza hormonów

Delikatny jedwab

Pergaminu aksamitnego

Bliskość pocałunków

Na mapie skóry

Zapach smak dotyk

Wyryty pragnienie i głód

Jednoczą się w całość

Unoszą się i kuszą

Do grzechu niesforne myśli

Dobrany słowotok

W zaklętej ciszy

Spontaniczne wsłuchanie się

W głos natury

Bez cierpienia i strachu

Zażyłość pieszczoty

Szmer zmysłowy

Namiętność w miłości

Przebudzona

Niczym śpiąca królewna

w zasięgu miłości

w zasięgu ręki zabierz mnie
do przestworzy snów i marzeń
wypełnij sobą monotonną pustkę
zaufam ci w ciemno bez pytania

otocz mnie oplotem oddam serce
w darze spłynie pąsem nieśmiałość
dobrymi uczynkami rozwiej wahanie
pragnę miłości w zasięgu ręki

uwolnij od nocnych koszmarów
w których do każdych drzwi pukam
po omacku przez sen cię szukam
choć nie jestem w pełni księżyca

L U N A T Y C Z K Ą

przebudź wiarę w miłość
zerwij z moich rąk kajdany
niech nie dręczy bezradność
i desperacja gdy rozłąka długa
 

szlakiem krągłości

 

zapach włosów dolatuje bryzą

krągłości skąpane w słońcu

wtulona twarz w twoją blisko

splecione dłonie spragnione

jak sól w Wieliczce

smakuje skóra aksamitna

mokre kosmyki łaskoczą

kark i nos niesforne

pochylony nade mną

muskasz szyję zahipnotyzowany

dekoltem trudno ci oderwać

oczy patrząc nadal na usta

nie możesz się powstrzymać

cała drży i rozpływa się

na sam dotyk i muśnięcie

błądzisz opuszkami palców

po mapie wypukłości

szukasz spełnienia w żywiołach

zmysłów namiętne spazmy

wypełzły znienacka z sypialni

Mój braciszku

nie było Cię a byłeś zawsze
byłeś i Jesteś w słowach innych
gdzie przywołanie pamięci
choć wspomnień nie mam

miałam Cię nieświadomie
przez jedną chwilę małą
zamiast braciszka aniołek
na spokojnym osiedlu

smutny był los jedynaczki
puste dzieciństwo szare
bez rodzeństwa na pastwę
pozbawiona uciech w zabawie

u boku z młodszym bratem
towarzyszyły mi przyjaciele
czworonożni pies i kot
zabawek nigdy nie brakowało

misie i lalki nieme
bawiąc się jak obłąkana
musiałam mówić
do samej siebie

pies polizał w rękę
kot pomruczał tuląc się
ale to nie było to samo
nikt nie był w stanie

zastąpić mi Ciebie
dzieciństwo mi umknęło
niewinność młodzieńczych
lat mnie przywitała

lepiej w dalszym ciągu
nie było samotność
zaglądała prosto w oczy
wystawiając ostre szpony

brata wciąż nie miałam
byłam tylko spokrewniona
jak proteza ale nie siostra
której nikt nie chciał

w swym rodzeństwie
na stałe zaadoptować
więzy rodzinne ze mną
dla krewnych to fatum

co mi z tego że jedynak
ma dla siebie wszystko
nie nadrobi utraconych lat
wiosny życia mój braciszku

Mogiła jestejstwa

i znowu sama a przy mnie
natłok myśli w radiu muzyka
nie umiem uciec od osamotnienia
nawet jak mam miłość i jest
mi ona zupełnie bliska

nie potrafię się wyrzec
szarej monotonii pustki
wokół siebie samej żyję
z samotnością zrośnięta

jak syjamscy bracia
nie czekam wybawienia
przed zagładą nicości
nie zapisany monolog
ciągnie się za mną

po moim istnieniu
długa pajęczyny nić
jestem wciąż w niepamięci
słów na grobie niejestejstwa