Kochając potajemnie...

Niełatwo jest kochać potajemnie.
Zaczyna się kręta droga przed górą.
Jeden fałszywy krok i się leci w dół.
Niełatwo jest iść przez życie w ciemno.

W ciągłej obawie nie zaznając spokoju,
żyjąc w ciągłym strachu o miłość,
gdy nikt nie pojmuje, co się dzieje.
O co chodzi? Niełatwo jest kochać.

Imitując oziębłość i wyobcowanie,
w środku nieobojętnym sobie sercom.
Niełatwo miłość skrywać na dnie serca,
gdy znienacka zazdrość się ujawnia.

Stając się tragedią, gdy ktoś obcy
wyciąga swoją rękę po moją miłość.
Usta muszą milczeć jak zaklęte!
Jak być na dystans, gdy myśl bliższa?

Przeznaczenie raz związało w całość.
Miłość chce stać na podium rozgłosu!
Los przewrotny skazuje zupełnie inaczej.
Odciąć się wbrew uczuciom w środowisku.

Kochanie nie jest ujmą ani grzechem.
Przed faktem dokonanym, wierność
spowiednikiem przed konfesjonałem
ufności w ciemno, a miłość postawiona
na jedną kartę bez tajemnic przed sobą.