Duch wspomnień

Nikt nie czyta cudzych myśli
A w nich tyle tajemnic ukrytych
W zakamarkach ludzkiej pamięci
Tam mroczne widmo wspomnień

Szperać można w przeszłości
Nic nie stoi temu na przeszkodzie
Gdy pamięć przywołuje wesołe
Co innego jest ze smutnymi

Wyciskają gorzkie łzy z powiek
Nie ma sensu bardziej rozdrapywać
Blizn zadawnionych gdy na serca dnie
Balast ciąży niczym wielki kamień

Dyskrecja w duszy zapewnia spokój
Choć strach pozostaje do końca życia
Trauma wciąż jest w myślach żywa
Jak z przeszłości wspomnienia nękają

Trudno jest się z udręki wyswobodzić
Gdy mało jest albo wcale nie ma dobrych
Wspomnień gdzie groza się czai
Trudno jest uśmiechnąć gdy przeszłość

Splata się z chwilą obecną i jutrem
Siedzi się samotnie po same uszy
Nadrabiając dobrą miną do złej gry
Czarna pajęczyna snuje się po kątach
Zakamarków umysłu nie warto wzywać

Ducha wspomnień