poniedziałek, 7 marca 2022

Pochylona nad gruzami

Pochylona nad gruzami własnych uczuć
Usiłujesz zebrać drobne kawałki serca
Co było kiedyś chcesz natychmiast zapomnieć
I od nowa wziąć się w garść swoje serce skleić

Pochylona nad gruzami własnych marzeń
Zmiatasz z żaru miłości tlący się popiół
W ciemnym kącie rozpamiętujesz wczoraj
Strużki łez płyną tobie ze smutnych oczu

Pochylona nad obcą ci przyszłością
Układasz puzzle rozbitego konturu lustra
Nie skarżąc się na zły los żyjesz w głuchej ciszy
Nie chcą się długo zagoić broczące krwią rany

Pochylona nad dotychczasowym życiem
Łapiesz każdą chwilę tlenu życiodajną
Gdy bezsens rozdziera cię na wskroś!
Nasza przyjaźń będzie nieśmiertelna

o

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Windą do raju 15

  Sonia, drugi dzień nie odzywała się do męża, nie lubiła strzelać fochów przed Arturem. Przez napaść i rękoczyny, jakich się dopuściła Bian...

  • Alienacja
      jest wierną Ci choć nie żądasz i nie oczekujesz nierozłączna nie odstąpi Cię na krok dotrzymuje obecności nie mówiąc NIC
  • Między życiem a śmiercią
    Między życiem a śmiercią. Wypowiedziane słowa nabierają mocy. Między życiem a śmiercią. Marzenia są trójwymiarowe. Między życiem a śmiercią....
  • Aforyzm
      Pomagają ci, którzy są bez rozgłosu, a udzielają jałmużny ci, którzy lubią robić to na pokaz.