ANDŻELICE...

Pojawiłaś się nie wiem skąd?
Nagle związała Nas niewidzialna nić.
Zbyt dużo sobie nie obiecujemy.
Spadł jak gwiazdka z nieba.

Na Ciebie i na mnie.
Prezent to czy przywilej?
Czy wierzysz w przyjaźń?
Ja wierzę w jej moc i potęgę.

Po ile mamy wiosen?
To nie ma znaczenia.
Ty po tamtej stronie.
Ja po tej stronie pulpitu.

Rozpiera Nas anielskość.
Nie widać skrzydeł.
Jesteśmy uskrzydlone,
poprzez ten poemat.

Ty masz anielskie imię.
Twoje dobro unosi na resorach.
Zaskoczyła mnie z Tobą
przyjaźń w przestworzach...

megabajtów gdzie świat
śmieje się przez emotikonki.
Gdzie przyjaźń i uśmiech
pachną cały czas poziomką.