Bóg poskąpił im mowy i słuchu.
Na twarzach wschód szczęścia.
Przed sobą pchają mały wózek z budą.
Zamiast językiem rękami władają.
Są tacy wyjątkowi, niezwykli.
Choć nie słychać ich dialogu.
Dla nich świat jest ten sam.
Bez barier, granic i blokad.
Na spacerze radosna cisza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz